Μιχάλης Χατζηγιάννης: Αποκαλύπτει τα πάντα για τα προσωπικά του!

Με αφορμή τη νέα του δουλειά που τιτλοφορείται «Το καλύτερο ψέμα», ο Μιχάλης Χατζηγιάννης αποκαλύπτει ποιο είναι το καλύτερο ψέμα που έχει ακούσει τα τελευταία χρόνια.
«Το καλύτερο ψέμα το έχω πει εγώ και δυστυχώς δεν το έχω μετανιώσει κιόλας. Με αυτό το ψέμα κάτι έχασα και κάτι άλλο καλύτερο βρήκα στην ζωή μου. Ήταν συνεπώς το καλύτερο ψέμα, γιατί ήταν λυτρωτικό. Το ψέμα τελικά κατευθύνει τις ζωές μας και πολλές φορές σώζει τις μοίρες και τις τύχες μας. Άλλωστε, ποιος δεν λέει ψέματα στην ζωή του; Ας είμαστε τουλάχιστον ειλικρινείς ψεύτες».

Ο τραγουδιστής μίλησε για την πιο δύσκολη προσωπική στιγμή μέχρι σήμερα στην ζωή του. «Ήταν όταν πήγαμε με την μητέρα μου να δει το σπίτι της στην Κατεχόμενη Κύπρο,  στην Κερύνεια, μία εβδομάδα αφότου άνοιξαν τα σύνορα. Είχε μεγάλη αγωνία και ήθελε συμπαράσταση. Την συνοδέψαμε εγώ και η αδελφή μου. Στην αρχή θυμάμαι δεν βρίσκαμε τον δρόμο, είχαν αλλάξει πάρα πολλά και οι πιο πολλές οδοί είχαν πλέον διαφορετική ονομασία. Με τα πολλά και έχοντας βάλει σημάδι ένα παλιό στρατιωτικό νοσοκομείο που θυμόταν η μητέρα μου, καταλήξαμε σε ένα σπίτι το οποίο ήταν τελικά το δικό της. Οι άνθρωποι που μας υποδέχθηκαν ήταν πολύ ευγενικοί και μας άνοιξαν με χαμόγελο. Το σπίτι είχε παραμείνει άθικτο στο χρόνο. Παγωμένο. Παλιές φωτογραφίες και πίνακες ζωγραφικής που είχε  φτιάξει η μητέρα μου, ήταν ακόμη εκεί κρεμασμένοι στον τοίχο, σαν να μην είχαν περάσει 32 χρόνια. Μπροστά προχωρούσε η μητέρα μου, πίσω εγώ και η αδελφή μου. Εκείνη την ώρα δεν με ενδιέφερε καθόλου το σπίτι, αλλά το πώς θα διαχειριζόταν η μητέρα μου την συγκίνησή της. Όταν πια μπήκαμε στο σαλόνι, η στιγμή ήταν συγκλονιστική. Οι φωτογραφίες του γάμου της ήταν όλες ακόμη εκεί. Μόλις τις αντίκρισε η μητέρα μου πάγωσε».

Σε ποιον λέει ευχαριστώ πιο συχνά τα τελευταία 10 χρόνια; «Στο Θεό, γιατί μου έδωσε μια ζωή πολύ ιδανική για να είναι αληθινή. Με λίγο κόπο κατάφερα να κάνω τον εαυτό μου αλλά και πάρα πολύ κόσμο χαρούμενους. Είναι μία μαγική συνταγή. Ευχαριστώ όμως και τον εαυτό μου γιατί με έχει γλιτώσει από πολλή ταλαιπωρία. Εχω ένα τρομερό ένστικτο, που την τελευταία στιγμή με κρατάει πίσω και με σώζει. Εσωτερικά, ψυχολογικά, έχω και την κορυφή μου, έχω και την πτώση μου. Και ευτυχώς το ένστικτό μου με σώζει πριν αγγίξω το δικό μου εσωτερικό ναδίρ».    

Φέτος κλείνει 10 χρόνια από την ημέρα που κυκλοφόρησε το πρώτο του cd. Η ευχή του: «Να έχω την ίδια όρεξη να δημιουργώ όπως τώρα. Δεν σκοπεύω βλέπεις να συνταξιοδοτηθώ στα 31 μου».