Σύμφωνα με έρευνα Καναδών και Αμερικανών επιστημόνων, οι παίκτες του τένις που την ώρα που χτυπούν το μπαλάκι ουρλιάζουν, είναι πιο πιθανό να φτάσουν στη νίκη. Πώς η κραυγή μπερδεύει τον αντίπαλο, κρύβοντας τον ήχο της μπαλιάς...
Μάλιστα, σύμφωνα με τους υπολογισμούς των ερευνητών μια δυνατή κραυγή κάνει τον τενίστα, που βλέπει την μπάλα να έρχεται με ταχύτητα 80 χλμ την ώρα, να πιστεύει ότι βρίσκεται περίπου 60 εκατοστά πιο κοντά στον αντίπαλό του και άρα πιο μακριά από τον ίδιο από ό,τι είναι στην πραγματικότητα.
Από την άλλη, αυτή καθεαυτή η κραυγή λειτουργεί ως μέσο απόσπασης της προσοχής ή και εκφοβισμού του αντιπάλου. Η Ναβρατίλοβα , εννέα φορές νικήτρια του τουρνουά του Γουίμπλετον, έχει παραδεχτεί ότι οι φωνές αποτελούν "απλή και ξεκάθαρη απάτη".
Ορισμένοι παράγοντες και αναλυτές του επαγγελματικού τένις αναρωτιούνται αν είναι δίκαιο να επιτρέπεται ο ένας παίκτης να φωνάζει, ενώ ο άλλος όχι και κατά πόσο ο πρώτος αποκτά άδικο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.
Ωστόσο άλλοι τενίστες, όπως ο Ρότζερ Φέντερερ, έχουν φτάσει στην κορυφή χωρίς να είναι το ίδιο...θορυβώδεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου