Στην επιφάνεια της θάλασσας ξαναβγήκε 156 χρόνια μετά την τελευταία φορά που εθεάθη, το βρετανικό διασωστικό πλοίο “Investigator”, τα ίχνη του οποίου χάθηκαν στην Αρκτική, ενώ αναζητούσε δύο πλοία του Βρετανού πλοιάρχου, Τζον Φράνκλιν.
Καναδοί επιστήμονες, με τη βοήθεια ηχοβολιστικών συσκευών, εντόπισαν μέσα σε διάστημα μόλις 15 λεπτών, το καλοδιατηρημένο κουφάρι του πλοίου, σε βάθος 11 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας, στο Mercy Bay του Banks Island, στον Καναδά.
Εκτός από το φημισμένο πλοίο, οι επιστήμονες ανακάλυψαν και τρεις σορούς, που πιστεύεται ότι ανήκουν σε ναυτικούς, που επέβαιναν στο πλοίο.
Το Investigator αναζητούσε δύο πλοία προηγούμενης εξερευνητικής αποστολής του Φράνκλιν, τα Erebus και Terror, τα οποία είχαν αποπλεύσει το 1845, με σκοπό να εντοπίσουν το μυθικό Βορειοδυτικό Πέρασμα, αλλά δεν επέστρεψαν ποτέ στη βάση τους.
Ο Φράνκλιν είχε “καταπιαστεί” με τον εντοπισμό του θαλάσσιου περάσματος, που θα ένωνε τον Ατλαντικό με τον Ειρηνικό Ωκεανό διά μέσου των πάγων της Αρκτικής.
“Το πλοίο βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση. Βρίσκεται σε βάθος μόλις 11 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας”, δήλωσε ο υπεύθυνος της ομάδας υποθαλάσσιας αρχαιολογίας του Καναδά, Marc-Andre Bernier.
“Η σημασία του είναι τεράστια. Πρόκειται για το πλοίο που έπλευσε στο τελευταίο σημείο του Βορειοδυτικού περάσματος”, υπογράμμισε ο ίδιος.
Παρότι τα πλοία Erebus και Terror δε βρέθηκαν ποτέ, επιστήμονες έχουν κατά καιρούς ανακαλύψει απομεινάρια των σορών κάποιων από τους ναυτικούς, που συμμετείχαν στην αποστολή, ενώ είναι ξεκάθαρα τα σημάδια κανιβαλισμού μεταξύ των ανδρών, που έτρωγαν τους νεκρούς συντρόφους τους.
Η αποστολή του Investigator ήταν η δεύτερη απόπειρα να βρεθούν τα δύο πλοία.
Το 1850, με πλοίαρχο των Robert McClure και 60μελές πλήρωμα, το Investigator έπλεε γύρω από το Cape Horn μέχρι τη θάλασσα του Beaufort και μέσα από το στενό, που σήμερα φέρει το όνομά του.
Σύντομα, το πλήρωμα συνειδητοποίησε ότι βρισκόταν στο τελευταίο πόδι του περάσματος, ωστόσο, στην προσπάθειά του να γυρίσει πίσω, βρήκε εμπόδιο ανάμεσα στους πάγους και αναγκάστηκε να παραμείνει σε ακτή κοντά στο σημείο όλο το χειμώνα.
Το επόμενο καλοκαίρι, ο πλοίαρχός του αποφάσισε να ξαναταξιδέψει προς το σημείο, όπου και παγιδεύτηκε.
Οι περισσότεροι άνδρες του πληρώματος σώθηκαν, ωστόσο έπρεπε να περάσουν 3 χρόνια στο σημείο, που σήμερα ονομάζεται “ακτή του ελέους” για να τους εντοπίσουν και να τους σώσουν (1853).
Τελευταία φορά που εθεάθη το θρυλικό πλοίο ήταν το 1854, καθηλωμένο πάντα ανάμεσα στους πάγους.
Έως και πρόσφατα, μέχρι να συμβούν οι κλιματολογικές αλλαγές, το πέρασμα δεν ήταν πλωτό. Ακόμη και σήμερα πάντως, ανοίγει σπανίως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου