Ένας Άντρας, Μία Γυναίκα. Ποιος Είναι Το Αφεντικό;

Ο Πέτρος Κωστόπουλος αναρωτιέται και σημειολογεί.

Ίσως να μη χρειάζεται να γράψεις τρεις σελίδες για να το εκφράσεις. Ίσως να μη χρειάζεται και να το ψάξεις. Είναι προφανές. Ήταν προφανές τουλάχιστον για τον πατέρα μου, τον συχωρεμένο. Όπως κάθε καλός πατέρας ενός αγοριού, μου τα ’πε. Η γυναίκα πρέπει να ακούει τον άντρα.

 Η γυναίκα πρέπει να σε ντύνει, να σε πλένει, να σε στολίζει, να σε νοικοκυρεύει. Η γυναίκα πρέπει να είναι κορόνα στο κεφάλι σου, τύπος και υπογραμμός, να μη δίνει αφορμές. Η γυναίκα δεν πρέπει να μιλάει πολύ, πρέπει να σε ακούει και να σε θαυμάζει. Ο άντρας είναι ο αρχηγός του σπιτιού. Μου τα ’πε πολλές φορές. Κι απ’ ό,τι κατάλαβα, όλοι οι πατεράδες των φίλων μου τους λέγανε τα ίδια. Το κακό όμως είναι ότι το ίδιο μου έλεγε και η μάνα μου. «Πρόσεχε μη βρεις κανένα τσόκαρο, καμιά σουρλουλού, που θα σου βάλει τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι. Κοίταξε τον κύριο Λάκη στη γωνία, που η Μπέμπα τον έχει στο βρακί της και δεν τολμάει ο άνθρωπος ούτε να μιλήσει. Ο άντρας είναι βασιλιάς στο σπίτι. Δεν βλέπεις πώς είμαι εγώ με τον πατέρα σου;» Το ’μαθα το ποίημα. Και απ’ ό,τι κατάλαβα, κι όλοι οι φίλοι μου στον Βόλο είχαν μάθει το ίδιο ποίημα. Μετά κατάλαβα ότι και σε άλλους στην Αθήνα το ίδιο τους είχανε πει. Μια τεράστια συνωμοσία είχε εξυφανθεί πίσω από τις πλάτες του πιο ανεπεξέργαστου πλάσματος της φύσης, που είναι ο άντρας. Οι άντρες μού θυμίζουν τον Ολυμπιακό όταν πήγε στο Τορίνο να κερδίσει τη Γιουβέντους. Λέγανε ότι θα παίξουν με αναπληρωματικούς, ότι η Γιουβέντους είναι αδύναμη, ότι δεν νοιάζεται, ότι είναι κουρασμένη... Μπήκε μέσα στο γήπεδο με αέρα η ομαδάρα μας και έφυγε με 7 γκολ. Σπάσανε τα κοντέρ. Πού πας, ρε Καραμήτρο… Όλοι οι άντρες το μασάνε για χρόνια το ποίημα. Και οι πιο χαζοί εξ αυτών το πιστεύουν κιόλας και το διαλαλούν. Βλέπω εδώ γύρω μέσα στα περιοδικά πολλούς νεαρούς κόκορες που θέλουν να βάλουν τάξη στο κοτέτσι. Και με θυμάμαι. Όταν είσαι ελεύθερος και έχεις γκόμενες, λες διάφορες αγριάδες: «Κάτσε καλά, μη σου…» «Δεν μασάω εγώ από τέτοια…» «Άμα δεν σ’ αρέσει, πάρε τα κουβαδάκια σου και παίξε…» «Αυτά που ήξερες με τους φλώρους, ξέχασέ τα…». Τα ακούω και συγκινούμαι. Ποιος άνθρωπος δεν τα έχει πει μέχρι να δει το φως το αληθινό;

Πολλοί έχουν την αίσθηση ότι η ανατροπή των δεδομένων γίνεται μετά το γάμο. Αν όμως το κοιτάξεις καλά, κάνεις ένα αναλυτικό φλασμπάκ, θα δεις ότι το έργο έχει ξεκινήσει από παλιά. Εμείς έχουμε μόνιμα την αίσθηση, π.χ., ότι εμείς επιλέγουμε το καμάκι. Μου το έλεγε πριν από λίγο ένας νεαρός αφελής. Δηλαδή, αγόρι μου, την κοιτάς, σου αρέσει, πας και την πέφτεις… Ποιος κρίνει τη χυλόπιτα; Ποιος κρίνει αν θα το τραβήξει μακριά το πράγμα και θα σε ψήνει; Ποιος παίρνει απόφαση να κάνει γλυκά και αθώα ματάκια ενώ σκέφτεται την ίδια βδελυρή πράξη (λέμε); Ποιος κάνει από τους δύο αυτοπαρουσίαση; Ποιος δημιουργεί τη συγκινησιακή ατμόσφαιρα της αθώας, άβγαλτης και τρυφερής ψυχής; Εσύ, ρε Καραμήτρο; Που παρουσιάζεσαι ως μείγμα Σβαρτζενέγκερ με Μπραντ Πιτ; Που, σφιγμένος σαν τον κυβερνήτη και ξενέρωτος σαν το σύζυγο της αλληνής, προσπαθείς να είσαι και αστειούλης; Και πώς ξεκίνησε, αν θυμάσαι, εκείνη η πρόταση γάμου; Έτσι, εκεί που καθόσουνα, είπες να δώσω μια χαρά στο κορίτσι; Άρχισε να χτυπάει μέσα σου το βιολογικό ρολόι του πατέρα; Δεν υπήρξε μια πολύμηνη τρυφερή μίρλα, ένα μέντλεϊ λίγο γκρίνια, λίγο απογοήτευση, λίγο στεναχώρια, λίγο «δεν μ’ αγαπάς», λίγο «καλύτερα να χωρίσουμε», λίγο υγρό μάτι στη θέα των παιδιών της φίλης; Τίποτα δεν υπήρξε απ’ όλα αυτά; Και μετά πιστεύεις ότι έτσι, χωρίς λόγο, έκανες τη γελοιότητα να γονατίσεις και να δώσεις και δαχτυλίδι; Αν έτσι θέλεις, έτσι είναι. Έχεις δει κανέναν να γονατίζει οικιοθελώς;

Όπως και να το κάνουμε όμως, ο πλήρης συσχετισμός δυνάμεων αποκαθίσταται μετά την απομάκρυνση από το ταμείο. Όπου ταμείο είναι ο παπάς. Κατ’ αρχάς, αυτή η μαλακία με το «πάτα τον, πάτα τον» που φωνάζουν όλες οι κλώσες και οι αδερφές νοσοκόμες με υστερία πρέπει να σε ψυλλιάσει. Εγώ την ψυλλιάστηκα και απείλησα. Την αγριοκοίταξα. Γιατί φορούσα και ελβιέλες και τις μαύρισε. Τελικά είπα ότι αγριοκοίταξα για τις ελβιέλες. Καταλαβαίνεις ότι υπάρχει μια προσμονή από τη μεριά της γυναίκας. Η οποία προσμονή εμπεριέχει το στοιχείο της σχιζοφρένειας, νομίζεις. Η γυναίκα σε παντρεύεται για αυτό που είσαι, μετά θέλει να σε αλλάξει για να γίνεις πιο γλυκός και μετά σε σιχαίνεται γιατί έπαψες να είσαι ο άντρας τον οποίο παντρεύτηκε. Σε αυτό το μόνο που έχω να πω είναι αυτό που λένε και οι Αμερικανοί: οι γυναίκες ελπίζουν ότι οι άντρες θα αλλάξουν μετά το γάμο, αλλά αυτοί παραμένουν συνήθως οι ίδιοι. Η δυστυχία είναι πως οι άντρες ελπίζουν ότι οι γυναίκες δεν θα αλλάξουν μετά το γάμο, αλλά δυστυχώς αλλάζουν... Εκείνο το γλυκό κορίτσι που δεν το πείραζε να βγαίνεις με τους φίλους σου, π.χ., μετατρέπεται σε μια σοβαρή γυναίκα, η οποία, λογικά, δεν μπορεί να βλέπει τον άντρα της να σέρνεται τα βράδια με τους διάφορους ανύπαντρους μαλάκες φίλους του. Και έχει δίκιο. Για να μην παντρευτεί ο φίλος σου είναι ένας μαλάκας. Εάν κάθεται και μιλάει για ποδόσφαιρο και κώλους, είναι ένας μαλάκας. Κι αν δεν είναι μαλάκας, είναι ένας ανώριμος τύπος, ο οποίος στην ουσία οδηγεί τον παντρεμένο φίλο του στην ακολασία.

Αυτή η μέγαιρα η Αντζελίνα Τζολί, την οποία σιχαίνομαι βαθύτατα, έτσι όπως την κόβω, δεν ντράπηκε και το είπε: «Στο γάμο το μυστικό είναι να του λες ότι είναι πολύ μεγάλος για να κάνει κάτι». Άκου, το έγκλημα, τι είπε. Είσαι μεγάλος για να βγαίνεις σε κάνα κλαμπ. Είσαι μεγάλος για να συζητάς για κώλους και μπάλα. Είσαι μεγάλος για να προσέχεις διαρκώς τη σιλουέτα σου και να γυμνάζεσαι. Κι επειδή ο Μπραντ Πιτ κατάλαβε ότι είναι μεγάλος μαλάκας, το ’ριξε στις μηχανές και τις προάλλες στούκαρε πάνω σε έναν καθρέφτη και πήγε να σκοτωθεί. Τον βλέπεις πώς τον κατάντησε. Άπλυτο, με μούσια, αρβύλες… Και τι αρβύλες, τις ίδιες φοράει συνέχεια. Αυτή θα τον κράζει άμα αλλάζει και παπούτσια. Σου λέει, άμα βγάλει καμιά γκόμενα, να βρομάνε τα πόδια του για να τον διώξει. Έχω άλλο παράδειγμα, κοντινότερο. Έχω ένα φίλο που είχε γίνει 110 κιλά. Έχασε 20, άρχισε να ξαναγίνεται άνθρωπος και έπεσε συναγερμός. «Έχει γκόμενα ο Γιώργος». Για να αδυνατίσει, προφανώς έχει γκόμενα. Δράμα. Τι να κάνει ο άνθρωπος, για να κρατήσει το γάμο του άρχισε τη δίαιτα του γουρουνιού. Καλύτερα χοντρός παρά τρελός. Κι αφού ηρέμησαν τα πράγματα, του λέει μια μέρα η γυναίκα του: «Πώς είσαι έτσι, σαν γουρούνι έχεις γίνει».

Πώς φτάνεις όμως στο σημείο να ελέγχει τα πάντα στη ζωή σου και στο σπίτι σου; Και σε ποια θέματα είναι, τελικά, ο άντρας αρχηγός; Διάβασε το υπόλοιπο στο Nitro που κυκλοφορεί. 

πηγή:yupi.gr